عوامل مؤثر بر یادگیری و رشد مهارت های بالینی درس داروشناسی از دیدگاه دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز

زمینه و هدف: آموزش داروشناسی برای رشته پرستاری جهت کسب مهارت های لازم در زمینه مراقبت های دارویی بیماران انجام می شود و کسب این مهارت ها یکی از صلاحیت های ضروری حرفه پرستاری به شمار می رود. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر یادگیری و رشد مهارت های بالینی درس داروشناسی از دیدگاه دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. روش کار: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی بود که در دانشگاه علوم پزشکی تبریز سال 1393 صورت گرفت. 200 نفر از دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. اطلاعات از طریق پرسش نامه محقق ساخته جمع آوری گردید که دارای 6 حیطه شامل صلاحیت بالینی مربی، صلاحیت آموزشی مربی، ارتباطات بین فردی مربی، محیط آموزش بالینی، برنامه ریزی آموزشی و عوامل مربوط به دانشجو بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی mann-whitney و kruskal-wallis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از دیدگاه دانشجویان، صلاحیت بالینی مربی با میانگین نمره 33/0 ± 32/2 از مجموع 3 نمره، بیشترین و محیط آموزش بالینی با میانگین نمره 39/0 ± 13/2، کمترین تأثیر را بر یادگیری و رشد مهارت های بالینی درس داروشناسی داشت. نتیجه گیری: مورد توجه قرار دادن و تقویت ویژگی های مدرسان و به کارگیری مدرسان با صلاحیت بالینی و آموزشی مناسب می تواند نقش موثری در یادگیری مراقبت دارویی داشته باشد. از طرفی، توجه به ویژگی ها و انگیزاننده های دانشجویان در کسب اهمیت و ضرورت تحصیل دانش، ارایه راهکارهای افزایش یادگیری بالینی دانشجویان و مناسب سازی محیط بالین می تواند فرایند یادگیری مراقبت دارویی را تسهیل و تقویت نماید.